رابطه ای بین مهارت زبانی و انسجام جزئی و کلی در نوشته های دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی

چکیده این تحقیق تلاشی برای پیدا کردن رابطه ای بین مهارت زبانی و انسجام جزئی و کلی در نوشته های دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی است. آزمودنی ها در این تحقیق 30 نفر ازدانشجویان (دختروپسر) زبان وادبیات انگلیسی دانشگاه اراک هستند. داده ها، مقاله های نوشته شده توسط این دانشجویان و نمره مهارت زبانی آنها (نمره michigan test) می باشد. مطالعه به دو روش انجام شده است؛ در روش اول آزمودنی ها به سه گروه بالا، متوسط، وپایین تقسیم شده اند. اما در روش دوم هیچ گونه تقسیم بندی صورت نگرفته است. ابزار انسجام در نوشته ها با استفاده از مدل (halliday and hassan, 1976) بررسی شد. سپس فاصله بین دو عامل در هر یک از ابزار انسجام (تعداد بندهای بین دوعامل) مشخص شدند؛ هرچه این تعداد کمترباشد انسجام جزئی تر و هرچه بیشترباشد انسجام کلی تراست. برای یافتن رابطه های مورد نظر آزمون کای دو (chi-square) برای روش اول استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که هیچ رابطه ای بین مهارت زبانی وانسجام جزئی وکلی وجود ندارد. اما در روش دوم مشخص شد که دانشجویان با مهارت زبانی بالاتر در مقایسه با دانشجویان با مهارت زبانی پایین تر، انسجام جزئی کمتری از نوع مرجعی (referencing) و انسجام کلی بیشتری از نوع لغتی (lexical cohesion) در نوشته های خود دارند. در زمینه رابطه بین جنسیت آزمودنی ها و انسجام جزئی وکلی، نتایج آزمون کای دو در این تحقیق نشان داد که این دو متغیر از یکدیگر مستقل نیستند. اما جنسیت فقط با درجه های مختلف انسجام از نوع ربطی (conjunction) رابطه خطی دارد، به این صورت که دخترها در مقایسه با پسرها تعداد بیشتری از رابط های کلی استفاده می کنند.